Wychowywanie psa z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej

Zespół nadpobudliwości psychofizycznej, czyli ADHD, o którym tak często słyszymy w kontekście dzieci w wieku szkolnym, spotykany jest także u czworonogów. W jakich okolicznościach możemy podejrzewać, że nasz pupil cierpi na tę przypadłość?

Psi entuzjazm, nieskrępowanie w wyrażaniu emocji, ruchliwość, skłonność do zabawy i ciągła, niegasnąca ciekawość świata niewątpliwie są oznaką zdrowia oraz tego, że pies wiedzie szczęśliwy żywot. Gdy jednak zachowanie naszego pupila staje się uciążliwe nie tylko dla nas, ale także dla samego psa, możemy przypuszczać, że zwierzę cierpi na zespół nadpobudliwości psychoruchowej, znanej powszechnie pod skrótem ADHD. Brak konsekwencji wychowawczej, uwarunkowania genetyczne oraz problemy ze zdrowiem powodują niekontrolowane zachowania, które w znaczący sposób mogą utrudniać codzienne życie zarówno właściciela, jak i samego psa.

Objawy nadpobudliwości psychoruchowej

- Ciągła potrzeba ruchu, problemy z pozostawaniem w jednym wyznaczonym miejscu

- Wrażenie niepokoju, rozproszenie uwagi

- Problemy z zaśnięciem, brak potrzeby odpoczynku

- Bezcelowe szczekanie, niespokojne bieganie

- Drapanie, wyskakiwanie na właściciela, wymuszanie jego uwagi

- Nieustanna chęć zabawy

- Problemy z koncentracją

- Postawa wymuszania, nieposłuszeństwo a nawet pierwsze przejawy agresji

Najczęstsze przyczyny nadpobudliwości psychoruchowej

1. Uwarunkowania genetyczne – psy, podobnie jak ludzie, mogą dziedziczyć usposobienie po swoich przodkach. Często zdarza się, że pies przychodzi na świat z wrodzoną skłonnością do nadpobudliwości. Psy z tego typu genetycznym obciążeniem powinny zaznać dyscypliny związanej z regularnymi treningami, dzięki którym nie tylko rozładują pokłady nagromadzonej energii, ale także nauczą się posłuszeństwa względem swoich właścicieli.
2. Błędy wychowawcze – właściciele często nie zdają sobie sprawy z tego, że pierwsze zachowania wobec psa, jeszcze w wieku szczenięcym, mają decydujące znaczenie w procesie kształtowania osobowości. Trudno dziwić się psu żywo reagującemu na widok ludzi i zwierząt, skaczącemu i przesadnie reagującemu na spotkanie z właścicielem, skoro w wieku szczenięcym zachęcany był i niejednokrotnie chwalony za tego typu zachowanie. Trzeba pamiętać, że zbyt duża pobłażliwość i przyzwolenie na pewne zachowania będą skutkować wyrabianiem nawyków, które stają się uciążliwe kiedy pies przestanie być już słodką, małą kulką. Oczywiście, trudno wyobrazić sobie sytuację, w której nie pozwalamy psu na wylewność i okazywanie radości. Trzeba jednak mieć na uwadze konieczność stopniowego zapoznawania psa z zasadami, które będą budować poprawną wizję życia w społeczności zarówno ludzkiej, jak i zwierzęcej.
3. Problemy zdrowotne – nadpobudliwość psychofizyczna może mieć podłoże w nieprawidłowym funkcjonowaniu tarczycy. W przypadku podejrzenia o ADHD należy więc sprawdzić, czy pies nie boryka się z tym problemem.
4. Zaburzenie procesu socjalizacji – na zachowanie psów, podobnie jak na zachowanie ludzi, duży wpływ ma środowisko. Częstym błędem jest zbyt wczesne odstawienie psa od matki. Optymalny czas, który każdy pies powinien spędzić u boku swojej rodzicielki to 3 miesiące. Psy, które odbierane są zbyt szybko, mogą mieć problemy z socjalizacją i przystosowaniem się do zasad panujących w narzuconym im środowisku. Reagują zdezorientowaniem, bronią się unikami, są nieposkromione i nieufne.
5. Niewłaściwy tryb życia – nadpobudliwość psychoruchowa jest zauważalna u psów, które nie mają zbyt wielu sposobności do tego, by móc rozładować nagromadzone pokłady energii. Psy potrzebują codziennych regularnych spacerów, podczas których będą mieć okazję zaznać ruchu, świeżego powietrza, kontaktu z innymi ludźmi i zwierzętami. Psy, które pozbawione są tej możliwości szukają alternatywnych sposobów na spożytkowanie nagromadzonych pokładów sił. Stąd niespokojne zachowanie w domowej przestrzeni – skakanie, organizowanie domowych pościgów, namiętne gryzienie domowych gadżetów oraz inne przejawy nadpobudliwego zachowania.

Jak pomóc psu z ADHD

Zaburzenia psychoruchowe są wyjątkowo uciążliwe nie tylko dla właściciela, domowników, ale przede wszystkim dla samego psa, który najzwyczajniej nie radzi sobie ze swoim zachowaniem i często naraża swoje zdrowie szukając sposobów na wykorzystanie zasobów nagromadzonej energii. Najskuteczniejszym sposobem na rozwiązanie tego problemu będzie oczywiście zorganizowanie psu warunków do tego, by mógł spożytkować nagromadzone siły. W tym celu należy zadbać przede wszystkim o codzienne długie spacery. Musimy dołożyć wszelkich starań, by pies poczuł się spełniony – wybiegany, szczęśliwy i jednocześnie uspokojony zmęczeniem. Spożytkowanie energii w czasie spacerów, wspólnego joggingu czy jazdy na rowerze sprawi, że pies nie będzie już tak skory do rozrabiania w domu.

Psy z ADHD potrzebują nie tylko większej aktywności fizycznej, ale też dyscypliny. Dobrym rozwiązaniem będą więc regularne treningi, dzięki którym pies nie tylko zaspokoi swoje potrzeby ruchowe, ale także będzie zmuszony do skoncentrowania się na jednym wyznaczonym zadaniu. Psy z nadpobudliwością psychoruchową mają duże problemy ze skupianiem uwagi, są niespokojne, rozproszone, dlatego też nauka prostych trików, komend czy zorganizowanie zabawy wymagającej większego zaangażowania (agility, flyball) będzie świetnym sposobem na uspokojenie, wyciszenie i zdyscyplinowanie myśli.

Nadpobudliwość psychoruchowa często przejawia się skłonnością do szybkiego zniecierpliwienia. Psy z ADHD wymuszają na właścicielu przyjmowanie konkretnych postaw. Uporczywym skomleniem, drapaniem, skakaniem czy szturchaniem chcą skłonić swojego Pana do pożądanych przez nich zachowań. Oduczenie psa tego nawyku jest trudnym i czasochłonnym wyzwaniem, jednak regularna praca i przede wszystkim stanowczość właściciela mogą przynieść oczekiwane rezultaty. Właściciel powinien nauczyć się lekceważenia uporczywego zachowania swojego pupila. Zniechęcony pies, widząc, że jego sztuczki nie przynoszą rezultatu zrezygnuje z nich i podporządkuje się regułom wyznaczonym przez swojego Pana.

Dobrym sposobem będzie trik z przysmakiem – nadpobudliwy pies na widok smacznego kąska zaprezentuje całą plejadę sztuczek, od skakania po głośne szczekanie. W tym czasie jego właściciel powinien pozostać obojętny - aż do momentu całkowitego wyciszenia ze strony psa. Kiedy zwierzę osiągnie już taki stan, wówczas można je nagrodzić smakołykiem. Kilkukrotne powtórzenie tej sytuacji będzie skutkowało wyrobieniem nawyku. Na widok smacznego kąska pies stanie się spokojny, będzie grzecznie czekał na poczęstunek, gdyż zapamięta, że ta nagroda jest mu przyznawana za takie właśnie zachowanie.

Nadpobudliwe psy mają skłonność do gryzienia i niszczenia napotkanych przedmiotów. By uniknąć strat w kolejnej zniszczonej parze butów czy obiciu nowej kanapy należy zorganizować psu odpowiednie gryzaki. Pies powinien mieć do nich dostęp zawsze wtedy, gdy nie możemy w pełni kontrolować jego zachowania. Najlepszym rozwiązaniem będą gryzaki naturalne. W asortymencie naszego sklepu znajdziecie dwa rodzaje: gryzaki suszone oraz gryzaki surowe.

Dobrym rozwiązaniem dla właścicieli psów z ADHD, którzy nie radzą sobie z problemem nadpobudliwości swoich pupili jest zasięgnięcie opinii behawiorysty. Konsultacja ze specjalistą zaowocuje wypracowaniem odpowiednich metod, które wyznaczą kierunek pracy i codziennych treningów. Cykl starannie opracowanych szkoleń uwzględniających indywidualne przejawy niepożądanego zachowania psa może przynieść satysfakcjonujące rezultaty.