Rasy psów: Gończy polski

Niewiele, bo tylko pięć rdzenie polskich ras psów zostało oficjalnie zarejestrowanych. Jednym z przedstawiciele rodzimej kynologii jest właśnie gończy polski – rasa bliźniacza do ogarów polskich.

Pochodzenie

Jak większość ras myśliwskich, także i gończy polski wywodzi się od psów św. Huberta. Nie do końca wiadomo, czy przodkowie gończego polskiego trafili do Polski z terenów wschodnich czy z Europy zachodniej, gdzie polowania z psami uprawiano znacznie wcześniej niż u nas. Pewne jest jednak, że rodowód tej rasy sięga XVI wieku. Pogłowie tych psów zostało znacznie zmniejszone wskutek wojny. Jednakże po okresie wojennej zawieruchy podjęto próby odtworzenia rasy, ostatecznie uznanej przez FCI w latach sześćdziesiątych pod nazwą ogar polski. Równolegle prowadzona hodowla, mająca na celu odtworzenie ogarów, nie zyskała uznania federacji kynologicznej. Jednak wskutek ciągłego pomnażania liczebności oraz ustalenia wzorca wyglądu, została wkrótce uznana jako odrębna rasa – gończy polski.

Wygląd

Z wyglądu gończe z oczywistych względów bardzo przypominają ogary. Są to średniej wielkości psy, osiągające wielkość do sześćdziesięciu centymetrów dla psów oraz o pięć centymetrów mniej dla suk. Przedstawiciele tej rasy mają proporcjonalną zwarta budowę oraz wagę oscylującą w okolicy 27-36 kilogramów. Mimo swojej zwartej i umięśnionej budowy psy te cechuje lekkość sylwetki, a przez to zwinność poruszania się, która pozwala im znosić trudy polowań nawet w najcięższym terenie. Gończe polskie posiadają proste grzbiety, nisko osadzone szpiczaste ogony oraz głowę zwieńczoną wyraźnie zaznaczoną kufą. Wzorcowa szata jest gładka, lśniąca i dobrze przylega do ciała. Mimo faktu, że sierść gończych jest krótka, doskonale chroni ona psa przed chłodem i wilgocią dzięki grubemu podszerstkowi. Prawidłowym umaszczeniem jest czarne podpalane, zdarzają się również osobniki barwy czekoladowej, a nawet rudej.

Gończy polski - dla kogo?

Posiadanie psa tej rasy możemy polecić przede wszystkim osobom aktywnym, gdyż gończy jest psem myśliwskim nie tylko z nazwy, ale i z charakteru. Potrzebuje codziennej, solidnej dawki ruchu, przez co nie nadaje się do życia w małym mieszkaniu. Psy posiadają łagodne usposobienie, jednak pozostawione same sobie potrafią z łatwością znaleźć sobie zajęcie, co niejednokrotnie prowadzi do wyrządzenia szkód.