Rasy psów: Chart polski

Na terenach Polski tradycje łowiectwa z wykorzystaniem specjalnie do tego przeznaczonych psów mają bardzo długą tradycję. Historia tego pięknego psa szlacheckiego nie zawsze była jednak jak z bajki.

Pochodzenie

Pierwsze wzmianki o polskiej rasie charta pochodzą jeszcze z czasów wczesnośredniowiecznych, a o psach tych pisał nawet słynny Gall Anonim. Z okresu średniowiecza i renesansu zachowało się wiele wizerunków smukłego psa myśliwskiego, popularnego wówczas na ziemiach polskich. Charty polskie zostały najprawdopodobniej wyodrębnione z chartów azjatyckich, z którymi dzielą wiele cech wspólnych, szczególnie z rasami sloughi i saluki. Niektóre źródła podają, że w żyłach polskiego charta płynie również krew brytyjskich greyhoundów. Psy te były w Polsce niezwykle popularne jeszcze w XIX wieku, ciężkie czasy dla rasy nastały dopiero w PRL, kiedy to niszczono wszystko, co kojarzyło się z wizerunkiem szlacheckim. Los ten o mało co nie spotkał również charta polskiego, na szczęście już w latach siedemdziesiątych podjęto starania o rekonstrukcję rasy, co ostatecznie zostało formalnie dopełnione uznaniem rasy w 2001 roku.

Wygląd

Sylwetka charta polskiego jest typowa dla wszystkich chartowatych – smukła, delikatna i gibka. Mimo swoich pokaźnych rozmiarów (charty polskie osiągają do 80cm wysokości), dorosłe osobniki ważą jedynie około 25-30kg. Podstawową różnica pomiędzy chartem polskim a innymi przedstawicielami krótkowłosych chartów jest jego nieznacznie większa muskulatura. Charty polskie posiadają obfity i nieznacznie dłuższy od pozostałych przedstawicieli chartów długowłosych włos. Jeżeli chodzi o kolor to oficjalny wzorzec rasy FCI dopuszcza dowolny kolor umaszczenia.

Chart polski - dla kogo?

Charty polskie są psami potrafiącymi dominować, szczególnie wobec innych psów. Trudno jednak je nazwać psami niezrównoważonymi lub agresywnymi. Ich mocny charakter nie sprawia problemów o ile są wychowywane przez doświadczonego hodowcę. Przedstawiciele tej rasy wymagają dużej dawki codziennego ruchu, a z racji zakazu polowań z chartami ruch ten w naturalny sposób mogą im zapewnić wyłącznie osoby, które same uprawiają sport w codziennych dawkach. Wszystko to powoduje, że mimo swojego niewątpliwego piękna i nietuzinkowej historii rasa nie cieszy się taką popularnością, na jaką zasługuje.