Zapalenie ucha jest jednym z najpopularniejszych schorzeń, które dotykają czworonogów. Najbardziej narażone są na nie rasy, które charakteryzują się długimi i zwisającymi małżowinami. Zapalenie ucha dotyczy głównie psów ze względu na skomplikowaną budowę anatomiczną tego narządu. Nadmierne owłosienie tworzy idealne warunki do rozwoju groźnych bakterii czy grzybów, których obecność jest bezpośrednią przyczyną zapalenia ucha.
Można wyróżnić rasy, które są szczególnie podatne na to schorzenie. Należą do nich pudle, owczarki niemieckie, cocker spaniele, bernardyny, dobermany czy sznaucery. Przykładowo: pudle, które posiadają gęste i bujne owłosienie mają ograniczoną wentylację, co sprzyja rozwojowi mikroorganizmów. Z kolei owczarki niemieckie są skłonne do łojotoku.
Zapalenie ucha to ostry stan, wyróżnia się trzy typy: zapalenie ucha zewnętrznego, zapalenie ucha środkowego oraz zapalenie ucha wewnętrznego. Każde z nich ma specyficzne przyczyny oraz objawy.
Zapalenie ucha zewnętrznego, jak sama nazwa wskazuje, dotyczy zewnętrznej części czyli przewodu słuchowego. Przyczyn jest wiele, należą do nich m. in. ciała obce, które podrażniają uszy naszych czworonogów. Również zbyt częste kąpiele i woda, która dostaje się wówczas do ucha, powodują stany zapalne.
Objawem takiego zapalenia jest przede wszystkim drapanie ucha i potrząsanie nim. Chory pies unika dotykania bolącego miejsca i kontaktu z ludźmi. Nie pozwala się głaskać i przechyla głowę na bok. Ponadto, wydziela również nieprzyjemny zapach.
Druga odmiana zapalenia dotyczy elementów ucha środkowego. Do stanów zapalnych może dojsć na trzy sposoby:
Objawy są jednoznaczne i trudno pomylić je z inną chorobą. Oprócz tych typowych dla ucha zewnętrznego, charakterystyczny jest tzw. zespół Kornera: zapadnięte oczy, przymknięte powieki, zwężone źrenice. Ze względu na zgromadzony w uchu płyn, pojawiają się również problemu ze słuchem.
Z kolei zapalenie ucha wewnętrznego jest z reguły powikłaniem zapalenia ucha środkowego. Jest ściśle związane z błędnikiem, odpowiedzialnym za utrzymanie równowagi. U psa cierpiącego na tę chorobę pojawia się oczopląs, porażenie twarzy, a czasem wymioty. Ma także problemy z poruszaniem się.
