Psie treningi z frisbee cd.

W naszym ostatnim artykule opisaliśmy jak zacząć wspólne treningi z psem i frisbee. Skoro omówiliśmy już kwestie podstawowe, przejdziemy teraz do opisania sportowego, profesjonalnego podejścia do tego zajęcia.

Dyscyplina dog frisbee pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, a w Polsce staje się coraz bardziej popularna wśród miłośników psów. Zawodnicy biorą udział w następujących konkurencjach:

• longdistance – polega na wykonaniu maksymalnie dużego rzutu, oczywiście zakończonego złapaniem frisbee przez psa,
• minidistance – w ciągu 90 sekund pies musi złapać jak najwięcej razy frisbee. Boisko jest podzielone na strefy. Każda strefa ma oddzielnie przydzieloną punktację, która sumuje się dając wynik zawodów. Im dalej złapane jest frisbee, tym większa przyznawana liczba punktów,
• time-trial – pies musi złapać w jak najkrótszym czasie, 2 rzuty frisbee, oba na 20 metrów,
• freestyle – w tej dyscyplinie wykorzystywane są różne techniki rzutów, zawodom towarzyszy muzyka oraz odpowiednio dobrany układ. Możemy rzucać maksymalnie 10 frisbee, a w trakcie konkurencji oceniane są różne aspekty, takie jak: technika, zgranie pary, przeskoki, salta itp.

We wszystkich tych kategoriach najlepiej punktowane jest łapanie dysku w locie, ze wszystkimi łapami w powietrzu.

Dog frisbee to sport, który wymaga dużego zaangażowania nie tylko ze strony psa, ale również jego trenera. Skoro w poprzednim artykule nauczyliśmy się już zupełnie podstawowych rzeczy, to teraz możemy przejść do tak zwanych konkretów.

Przyszły psi trener musi najpierw sam nauczyć się poprawnego rzucania kółeczkiem. Najbardziej podstawowy rzut back-hand, polega na wyrzuceniu frisbee z jednoczesnym skrętem w prawą stronę (odwrotnie robią osoby leworęczne). Nie należy mylić go z forehandem, polegającym na wyrzucie dysku ze skrętem w lewą stronę (analogicznie osoby leworęczne rzucają w prawo). Inny podstawowy rzut to roller, który polega na toczeniu dysku po ziemi.

Wymienione powyżej techniki to te najbardziej podstawowe. Po ich opanowaniu możemy przejść do tych trudniejszych. Nie jesteśmy w stanie wymienić tutaj wszystkich możliwych technik, ze względu na fakt, że wciąż pojawiają się nowe, a niektóre z nich są już zarezerwowane dla największych profesjonalistów i należałoby się ich uczyć na specjalnych kursach. Inne techniki to:

• twohand – kółeczko należy wyrzucić z użyciem dwóch rąk,
• skip – dysk ma nie tylko lecieć, ale i odbić się od ziemi,
• floater – frisbee rzucone w górę tak, aby jak najdłużej utrzymało się w jednym miejscu w powietrzu,
• airbounce – rzut w dół, tak aby dysk nie dotknął ziemi, a utrzymał się niewiele ponad nią i poleciał dalej,
• over – dysk rzucamy dowolną częścią ciała,
• spin – frisbee nie tylko leci do przodu, ale również kręci się wokół własnej osi

Gdy już opanujemy najbardziej podstawowe techniki, możemy przejść do nauki tych najbardziej zaawansowanych, przy których niezbędne jest już towarzystwo psa i wspólny ciężki trening. Poza zupełnie standardowym załapaniem kółeczka przez psa, mamy sportowe, profesjonale techniki:

• flip – pies w trakcie skoku robi obrót wokół własnej osi,
• vault – pies odbija się od dowolnej części ciała swojego trenera po czym łapie dysk
• fish – pies łapie dysk, po czym odbiera mu go trener, zanim jeszcze pies spadnie na ziemię
• dog catch – trener łapie psa w locie, w momencie gdy ten chwyta frisbee

Aby lepiej zrozumieć działanie poszczególnych technik, najlepiej wybrać się na zawody dog frisbee, lub obejrzeć filmy dotyczące tego sportu. Żeby zajmować się tym na poważnie, dobrze jest spotkać się z osobami, które robią to już profesjonalne i wziąć u nich kilka lekcji. Jeśli zdecydujecie się na trening takiego sportu, na pewno wpłynie to świetnie na wasze relacje z psem, a zarazem na sylwetkę psa i waszą.