Karmienie ciężarnej suki jest kluczowe dla jej prawidłowego zdrowia i samopoczucia. Pisaliśmy o tym tutaj. Jednak to, co będzie ona zjadać w okresie laktacji ma duży wpływ nie tylko na nią, ale również na jej młode. W dzisiejszym tekście zajmiemy się tym, co powinna jeść suka, która karmi swoje młode.
W czasie porodu i zaraz po nim najważniejsze jest zapewnienie suce spokoju i poczucia bezpieczeństwa. W okresie laktacyjnym produkuje mleko, którego ilość stanowi aż 4% jej masy ciała. Stoi wówczas przed ciężkim zadaniem – musi zadbać o swoje nowo narodzone dzieci i wykarmić wszystkie własną piersią. Zadbajmy o to, by matka nie czuła się osaczona, by nieznane jej osoby nie kręciły się koło jej szczeniąt. Sytuacje stresowe i brak komfortu mogą wpłynąć na to, że straci ona pokarm.
W okresie laktacyjnym zwiększa się zapotrzebowanie suki na energię i białko (w pierwszym tygodniu o 50%, w drugim o 100% a w trzecim o 400% w porównaniu do karmy bytowej). Nie zawsze będzie ona sama wykarmić wiele szczeniąt, dlatego może zaistnieć sytuacja, gdy trzeba będzie je dodatkowo dokarmiać.
Należy dbać o to, by miska zawsze była pełna. Suka w okresie laktacji może sama regulować sobie ilość pożywienia, którego potrzebuje. Jeśli chodzi o suplementację, jest ona uzależniona od wielkości psa i ilości szczeniąt. W przypadku małych suczek konieczne jest podawania preparatów wapniowo-magnezowych już od połowy ciąży aż do odstawienia szczeniąt w celu zapobiegania tężyczce poporodowej. O suplementacji nie należy decydowac samemu, konieczna jest konsultacja z lekarzem weterynarii.
Okres 5 i 6 tygodnia po porodzie to czas, kiedy powoli wracamy do porcji żywieniowych sprzed ciąży, a pożywienie zawiera już znacznie mniej białka. Szczenięta powinny być wtedy intensywnie dokarmiane. Należy również powoli odsuwać szczenięta od matki aby stały się samodzielne. To czas wygłuszania laktacji, dlatego szczeniaki przy matce powinny być już nakarmione.
Odstawianie szczeniąt może być problematyczne. Powinno przebiegać stopniowo: najpierw suka posiada mnóstwo pokarmu, z czasem jest go coraz mniej aż wreszcie zupełnie zanika. Jeśli pokarmu nadal jest bardzo dużo, a sutków nie ma kto wypróżnić (bo np. szczenięta zostały odebrane od matki), może to spowodować zapalenie sutków.
